Zbliżające się już ku końcowi obchody roku Juliana Tuwima, stały się okazją do uczczenia poety i jego twórczości. Biblioteka Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu zorganizowała 11 grudnia spotkanie „Julian Tuwim – wieczór poezji”, podczas którego przedstawiono Tuwima jako tłumacza wielkich pisarzy i poetów rosyjskich. Wybitne tłumaczenia dzieł Aleksandra Puszkina, Aleksandra Gribojedowa, Mikołaja Gogola i Mikołaja Leskowa czytali zgromadzonej publiczności zaproszeni goście – prorektor Juliusz Kieś, wykładowcy, pracownicy, bibliotekarze PWSZ w Raciborzu oraz bibliotekarze Biblioteki Pedagogicznej. Rosyjskie wersje utworów zaprezentowali swoim młodszym kolegom, uczniom Gimnazjum nr 1, Liceum Ogólnokształcącego nr 1 i Liceum Ogólnokształcącego nr 2, studenci i lektorzy filologii rosyjskiej a także Kanclerz raciborskiej uczelni Cezary Raczek, który jak sam przyznał nie posługiwał się tym językiem od wielu lat.
O szczególną – tym razem muzyczną – oprawę wieczoru zadbał Klub Poezji Śpiewanej „Atlantyda” z Raciborskiego Centrum Kultury w składzie Patrycja Zajda, Weronika Pytel, Agata Górczyńska, Anna Targosz, Marta Szczotok wraz z opiekunem panią Ireną Hlubek. Publiczność wysłuchała muzycznych interpretacji utworów poety: „Chmury nad nami,” „Na pierwszy znak,” „Ojczyzną moją jest Bóg”, „Chrystusie,” „Piotr Płaksin” i „Miłość Ci wszystko wybaczy”.
Irena Hlubek czytała wspomnienia Romana Brandstaettera z ostatniego spotkania z poetą w Zakopanem. Podsumowując spotkanie, dyrektor Biblioteki PWSZ Zenona Mrożek, zacytowała słowa siostry poety Ireny Tuwim, znakomicie ilustrujące postać tak uwielbianego przez czytelników w każdym wieku twórcy postaci „Słonia Trąbalskiego” i „Pana Hilarego” – „W domu mojego brata nie było atmosfery robienia misterium dokoła jego pisarstwa, tak zwanego – psst…cicho…mistrz tworzy. Julek nie miał zwyczaju celebrowania swojej osoby, nie onieśmielał otoczenia, nie przytłaczał swoją wielkością. Przystępny dla każdego, kto się do niego zwracał, nieraz dawał się zanudzać i zamęczać cudzymi sprawami.”
Tekst: mgr Dorota Mucha
